Na kartach historii.......
Tyniec Mały należy do
najstarszych i najbardziej rozwijających się wsi gminy Kobierzyce.
Położony jest w jej północnej części i graniczy od wschodu z
Domasławiem, od południa z Żernikami Małymi, od zachodu z Małuszowem
i Biskupicami Podgórnymi i od północy z Bielanami Wrocławskimi (z
największym w Polsce centrum handlowo-usługowo-logistycznym) i Nową
Wsią Wrocławską (gmina Kąty Wrocławskie). Tyniec Mały zamieszkuje
około 1500 osób. Niegdyś wieś rolnicza wysokoprodukcyjna z racji
dysponowania gruntami gruntami rolnymi w Polsce. Kiedyś było tu
ponad sto rodzinnych gospodarstw rolnych, dzisiaj tylko kilka rodzin
utrzymuje się wyłącznie z pracy na roli. Przemiany
społeczno-gospodarcze w Polsce po 1990 roku, zmieniły oblicze Tyńca
Małego. Dzisiaj trudno nazywać go wsią, gdyż powoli traci
charakterystyczne cechy przypisywane wsi. Często nazywany jest
miasteczkiem lub po prostu miejscowością. Na szczęście nie ma tu
działalności produkcyjnej i wielkiego handlu.
Tyniec M. posiada pełną infrastrukturę techniczną. Sieć wodną i kanalizacyjną, sieć gazową, wszystkie drogi publiczne mają trwałą nawierzchnię i są oświetlone. Przemyślana polityka kolejnych władz gminnych i przedstawicieli wsi, uchroniła miejscowość od nieuporządkowanej zabudowy, zapewniając mieszkańcom wysoki standard życia. Cała wieś ma dobrze opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Są tu podstawowe usługi dla mieszkańców oraz pełna infrastruktura społeczna: nowoczesna szkoła podstawowa z przedszkolem i piękną halą sportową, boisko Orlik, biblioteka szkolna i publiczna z czytelniami, ośrodek zdrowia, dwie apteki, bardzo dobrze wyposażona świetlica wiejska, filia Gminnego Centrum Kultury i Sportu (w Kobierzycach).

Są tu trzy place zabaw dla dzieci i Lokalne Centrum Integracji Mieszkańców z płytą widowiskowo-taneczną, siłownią plenerową i placem zabaw dla dzieci (w trakcie urządzania). Wiele imprez integracyjnych odbywa się na Zielonym Dołku, w części parku podworskiego. Tyniec M. ma siedem stawów i jak na gminę o małej lesistości sporo zadrzewień i zakrzewień. Miejscowość konsekwentnie realizuje opracowaną przez siebie strategię rozwoju (w ramach Odnowy Wsi Dolnośląskiej), w związku z czym ma za sobą trzy projekty z pozyskaniem środków unijnych (Stowarzyszenie Nasz Tyniec Mały). W ciągu roku mieszkańcy i goście maja okazję uczestniczyć w wielu imprezach kulturalnych i integracyjnych, a główną z nich są Dni Tynieckie połączone z dożynkami i odpustem parafialnym, organizowane zawsze w drugą sobotę i niedzielę września. Obchody gromadzą rzesze przybyszów także z pobliskiego Wrocławia. Tyniec Mały ma własną gazetę i własny hejnał grany zawsze podczas wyjątkowych okazji, szczególnie w Dni Tynieckie. Napisał go Janusz Gargała, wieloletni radny i Sołtys wsi a także organista w tynieckim kościele. Tyniec Mały to także parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. Kościół z XV/XVI wieku jest w tej chwili restaurowany ze znacznym udziałem finansowym wiernych.
W
tynieckim kościele znajduje się najstarsza w Polsce figura Matki
Boskiej Fatimskiej, ufundowana w 1936 roku przez Marię Józefę von
Ruffer, właścicielkę przedwojennego folwarku. Każdego trzynastego
dnia od maja do października mają miejsce nabożeństwa fatimskie z
procesją wokół kościoła.
Tyniec Mały 2015r
Nazwa miejscowości pochodzi od słowa ,, tyn” – płot, ogrodzenie (słowo słowiańskie, polskie, gwarowe tyn, tynina – ogrodzenie domu z sosnowych lub jodłowych gałęzi), oznaczała więc osadę obronną ogrodzoną ostrokołem z drewna i wałem ziemnym (w ten sposób bez innych umocnień budowano od VI do IX w. najstarsze polskie grody). Dzisiaj na dawny obronny charakter osady wskazuje już tylko położony na niewielkim wzgórku otoczony murem kościół z wieżą strzelniczą. Stąd można wysnuć wnioski, iż wieś Tyniec Mały istniała znacznie wcześniej niż znajdowane dzisiaj wzmianki w materiałach historycznych.
Tyniec Mały to wieś zadbana i wyposażona we wszystkie potrzebne
media. Zintegrowani oraz aktywni mieszkańcy współpracują i angażują
się w prace na rzecz wsi. Różnorodna oferta kulturalno-oświatowa
oraz dostępne usługi umożliwiają mieszkańcom rozwijanie swoich pasji
i zainteresowań. Lokalna społeczność korzysta z pięknego parku
podworskiego
i innych terenów rekreacyjnych we wsi. Małe Sanktuarium Maryjne w
Tyńcu znane jest w regionie i posiada rozbudowaną ofertę dla
pielgrzymów.
Odnowa wsi
Odnowa wsi – to metoda rozwoju obszarów wiejskich, która
odnosi się do pełnego spektrum potrzeb człowieka oraz jego problemów
wynikających z zamieszkiwania na obszarach wiejskich. Jest przez nią
samą wybrana
i skutecznie ją integruje i aktywizuje.
Odnowa wsi jako program regionalny doskonale wpisuje się w Strategię
Rozwoju Województwa Dolnośląskiego
– Cel „społeczny” –
Priorytet 2 – Umacnianie społeczeństwa obywatelskiego, rozwój
kultury,
Działanie 5 – Aktywizacja społeczności lokalnych, w szczególności z
terenów wiejskich i małych ośrodków miejskich.
Cel „przestrzenny” –
Priorytet 2 – Zrównoważony rozwój obszarów wiejskich, Działanie 3 –
Wykształcenie nowej koncepcji wsi - rozwój pozarolniczej aktywności
mieszkańców terenów wiejskich
i wykształcenie nowych funkcji dla tych terenów oraz Priorytet 3 –
Poprawa ładu przestrzennego, harmonijności struktur przestrzennych,
Działanie 3 – Ochrona dziedzictwa kulturowego.
Program odnowy wsi przynosi olbrzymie korzyści społecznościom
lokalnym, które go konsekwentnie realizują. Dotyczą one zarówno
sfery materialnej, gospodarczej, jak również sfery związanej z
kultywowanie, lub tworzeniem nowych tradycji, ze swoją tożsamością.
Powodem jest jego prostota.
Realizacja programu opiera się na trzech zasadach:
1. Oddolności – zaangażowanie i odpowiedzialność społeczności
lokalnej
2. Pomocniczości – partnerstwo sołectwa z gminą
3. Współdziałania czynników rozwoju lokalnego – wsie posiadają
przywództwo, akceptowaną przez mieszkańców strategię rozwoju
opracowaną przez nich samych oraz wsparcie ze strony gminy dla
realizacji strategii.
Program odnowy wsi daje możliwość, poprzez wykorzystanie często
uśpionego potencjału wewnętrznego mieszkańców i ich zaangażowania do
pracy na rzecz swoich miejscowości, do realnej poprawy jakości życia
na wsi.